"SUSMAK bir sessizlik sanatıdır"

Bazen bir yol ayrımında durup beklersiniz.Sizi mutluluğa götürecek olan sapağın neresi olduğuna karar vermeye çalışırsınız.Çünkü bir mutsuzluktan geliyorsunuzdur... ve çok yorgunsunuzdur.Gitmek için seçtiğiniz yol,hayatınızda var olan insan için"yolun sonu".olabilir.Siz ayrı bir yoldan hayata devam ederken,artık onun için gidilecek yol kalmamış da olabilir.İşte o zaman siz bir bırakan,terk eden,ayrılan olursunuz.Diğeri de bırakılan,terk edilen,yalnızlaşan olur.
Önce sizi,o seçtiğiniz yoldan döndürmeye çalışır.Bu aslında kabullenememektir.Yenilginin marazıdır.Fakat o bunu bilmez. Tüm çabası gideni geri döndürmektir çünkü...yalvarır,ağlar,kızar ama vazgeçirtemez.Giden kararlıdır.Dönmeyecektir.Yoluna artık onsuz devam edecektir.Çünkü o bir mutsuzluktan geliyordur.Hem de sebebi"sevdiceği"olan bir mutsuzluktan...ayrılmak en doğru karar olacaktır iki kişi içinde...
Birbirini yaralayarak yola devam edenler,birbirlerinin yaralarını sararak mola verirler hayata.Sonra geçmişteki olumsuzlukları unutarak! Devam ederler aynı yola...ve ikiside bilmez;sargı bezlerinin altından gizlice sızan kanın,bir gün damarlarını bomboş bırakacağını.
Bunu ilk fark eden,yol ayrımında bu sevdadan ilk vazgeçendir.Gitmek dirilmektir artık.Kalan hep hak verilerek anılacak,giden olan siz hep sorgulanacaksınız başkalarının nezrinde.Ve ne yaparsanız yapın,ne söylerseniz söyleyin asla haklı çıkamayacaksınız dır.Oysaki kendinden ötürü gitmemiştir giden...gitmenin hakkını vermiştir,belki dönmesini de bilecektir adam gibi...kim bilir belki de gitmek değil,kalamamaktır bu gidiş...terk ettiğine yoklaşamazsan,kendine de varlaşamayacaksındır.Çünkü bedeni sürüklemek değildir gitmek.Ruhunu da çekip almasını bilmeli insan,kalınmayacak her yerden...
Tökezliyeceğini bile bile,bilmediğin yolu yalnız yürüme cesaretidir gitmek. Annesi ölmüş it yavrusu gibi bir "hoşça kal"ı armağan edip gitmek,yürek ister aynı zamanda.
Aklında hep o sözle"gitsem,gelmeler kalıyor;kalsam gelmeler gidiyor" diye diye çıkılan bir yol değildir bu gidiş.İnsanın kendini dövmesidir,en haklı olduğu yerde...
Sonralarda bir"gitmeseydim bilmeyecektim"daha eklersiniz dağarcığınıza."gitmek'te kalmak sürekliliğine ilk adım atılır böylece.Kimse bilmez aslında gitmek denilen şeyin,ertelenmiş bir yağmura şemsiyesiz başlamak olduğunu.O da bilmez bunları hiç bilmeyecektir de...
Zaman geçer...zaman siler...çok sonra yine zaman hatırlatır size her şeyi...yıllar sonra yine ayrılık sapağına geldiğinizde,o son konuşma çınlar kulaklarınızda:
-Geri gelmeye cesareti olmayan bir korkak olduğun için dönemiyorsun ve bunun için gidiyorsun kabul et?
-Hayır! Yolumdan dönemediğim için değil,seninle hiç bir yolda yürüyemeyeceğimi bildiğim için gidiyorum.





 "SUSMAK
                                                                     bir sessizlik sanatıdır"

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim en güzel şarkım sensin.

Bana kendini hatırlat çünkü ben unutkanım. Bildiğin İlhan İrem şarkılarına benziyorum özetle ''Sensiz ben yolumu bulamam'' o halde aşk ne kadar uzak kalabilir ki parmaklarına... Cümleler yakalamasa şarkılar yakalar. Şarkıda söylediği gibi ; ''Sen sustuğuma bakma, konuşmaya gücüm yok beni anla.'' Her şey anlamsız değil mi? Genimizde mutsuzluk var. Toparlanamıyoruz, bir kere geç kaldık ya yetişemiyoruz. Sadece bende değil ki bu çelişkiler, sende de var. Üzerimiz örtüsüz, müziğin sesi kısık, ben seni bağırmak istiyorum çağıramazken... Her şey bir yana, sen ellerimden yana, onlar anlamaz bizi çünkü kalp tersten yazıldığında plak, içinde şarkılar var ve benim en güzel şarkım sensin.
Devamı

Belki ben her şeyi yanlış biliyorum, hayat böyle yaşanmamalı...

Sen beni alıyorsun ya hani kendine. Saklıyorsun cümlelerine öpüyorsun sokak aralarında özlüyorsun. Hayat çok fazla seçenek sunmuyor ve ardı ardına sevemiyorsun. Sevdikten sonra dinlenmek gerekiyor, toparlanmak lazım. Öyle soluksuz sevecek k adar yetenekli değiliz. Sevişmek elini tutmaktı benim için, herkesten farklı... Bizi biz yapan uzun yolculuklar ve kulağımı öpen sesindi. Çocuk yanını sevdim ben senin, çocuktun zaten öğrenemedin sevmeyi... Çocukluk oyunlarına benzemiyordu aşk ve bir çocuğu kandırdığın gibi kandıramazdın beni, çocuklar neden kolay inanırdı? Aptallıktan mı? Saflıktan mı? Yoksa ilk kez karşılaştıkları için mi? Hangimiz ilk ''Seni seviyorum'' lafına inanmadık ki? İnsan bir kere kandırılınca bir daha inanmıyordu. Biz gibi... Sahte şeyler kalır ardımız sıra, dünya üzerine düşünürsek ne kadar gerçek olabiliriz ki? Eninde sonunda kaybetmiyoruz sanki... Güldürme beni aşkım, kimse sonsuza kadar bizim olamaz. Müzik azalır vokal'in sesi artar. O anı çok sev...
Devamı

Yalnızlık iyidir, bir kere trip atmıyor.

Bizden öncekilerin söyle(ye)mediği sevgileri olmuştur. İnsan bazen susuyor hatta çoğu zaman. İçimize attıklarımız dışımızda kalan insanlara eşit oluyor. Belki susmasan yanında olacak ama susuyorsun çünkü susmanın riski sıfırdır.  İnsan risk  almadığında daha yalnız kalıyor. Özellikle erkeklerin böyle sıkıntıları var. Kızlar biraz daha rahat. Hani ''ilk adımı erkek atar'' felsefesinden gelen bir şey bu. Gerçi bu felsefeyi uyduran kim onuda bilmiyoruz. Böyle bir felsefeye ihtiyacımız var mı onu da bilmiyoruz. Yaşantımızda genel olarak bir bilinmezlik hâkim. Sevgisini içine atarak ölen insanlar var. Muhtemelen sen de onlardan biri olacaksın ya da bu yazının etkisiyle gidip birine; ''Ben aslında seni seviyorum'' diyeceksin. Bu cümlenin sonunda o üç harfli şey olabilir. Yani göt olabilirsin. Sevgiye karşılık alamamak göt olmak mıdır? Orası tartışılır. Kimse kendiliğinden anlamaz. Yani bir kızdan şöyle bir cümle duyamazsınız: ''Sanırım sen beni seviy...
Devamı