İç ağrılı adamlığım.

Yine o ağrıyla uyandım.İnsanın içi ağrır mı hiç? Ağrıyor işte... dibe yuvarlanıyorum. Ağır geliyorum kendime...Kendime birikiyorum kendimi yabancılaştırarak kendime... Tanıyamıyorum çoğu zaman beni.
En sevdiğim çiçek adlarını unutuyorum bazen. Bazen de yürüdüğüm yolu. Geliyor muyum yoksa gidiyor muydum bilmiyorum!? Aramadığın yerlerde olmayı seçiyorum nedense.Karışılaşma ihtimalimizin olmadığı.olamayacağı..İlk ışıktan sağa dönüyorum hep.Senden değil.seninle karşılaşmaktan korkuyorum.Şekil değiştirmişiz biz.Ben giderken,sen gelirken değişen ne varsa bilmediğim;karşılaştığımızda bir şamar gibi inecek yüzüme sanırım. O yüzden kaçıyorum karşılaşmalardan.Korkmak değil bu. Korkudan korkmak benimkisi... ve anladımki ayrılığa değil, ayrı kalmaya yeniliyor insan...
Çelişkisiz yaşadın sen. O yüzden anlayamazsın beni. İçinde hiç "kal"ı olan bir "git"in olmadı mesela... bildiğim tek adres,adressizliğimdir benim. Sen hiç bu kadar cesaretli olmadın unutma.Ben yola çıktığımda,geriye dönerken nelere ihtiyacım olacağını hesaplamam. İşte bu yüzden bu ağrı...içim ağrıyor bak.insanın içi ağrır mı hiç? ağrıyor işte...
 Aç bir çocuğun hem ağlayıp hem de ekmek yemesi gibi bir şey bu ayrılık sonraları. Katmerleşen bir acıyı katık etmek boğazında takılıp duran her şeye...Biliyorum "yarın yeni bir gün doğacak" hikayeleri inananı kanatır en çok. O yüzdendir sadaka vaatlere tenezzül etmeyişim. Ucuz umutlar lütfetme adamlığıma..ben bir tek savaşarak yenilmesini bilirim! Yıkılmam böylesi bir yenilgiden. Utandırmaz adamlığımı bu ağrılı geçmişin ağaran yaraları. Kutsal merhamet avcısı değilim ben.
Yola sensizlikten ağlayarak da devam edebilirim.Yanıma sen gerekmez yürümem için.Bu yollarda büyüdüm ben unutma.Düşeceğimi bildiğim betonlardan korkarak atlamadım ben bu uçuruma.Kanatmış olsan da beni bir ayrılığın koynunda,yine de merhemi istemem başkasının elinden.Merhemi verenlerin seni kötülemesine izin vermiş olurum o zaman.Ne sana eğilirim ne seni başkasına eğerim. Yakışmaz bu benim adamlığıma.
Kendimi korlarda denemişim ben.Senin alevlerin ellerimi ısıtır en fazla.Merak ediyorsan eğer, giderken ölümüme bıraktığın yalnızlık,kendisiyle yaşamayı öğretti bana.Uslanmış değilim yani,ıslanmış olsamda gözyaşımdan... Ağrıyı içimde tutuyorsam hep;hasmımla savaşımı göremesin diyedir düşmanlarım.Bu yüzden ben yokluğunun varlığına sığınarak da yaşayabilirim böyle.

İnsanın içi ağrır mı hiç?
Bu yüzden ağrıyor işte...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim en güzel şarkım sensin.

Bana kendini hatırlat çünkü ben unutkanım. Bildiğin İlhan İrem şarkılarına benziyorum özetle ''Sensiz ben yolumu bulamam'' o halde aşk ne kadar uzak kalabilir ki parmaklarına... Cümleler yakalamasa şarkılar yakalar. Şarkıda söylediği gibi ; ''Sen sustuğuma bakma, konuşmaya gücüm yok beni anla.'' Her şey anlamsız değil mi? Genimizde mutsuzluk var. Toparlanamıyoruz, bir kere geç kaldık ya yetişemiyoruz. Sadece bende değil ki bu çelişkiler, sende de var. Üzerimiz örtüsüz, müziğin sesi kısık, ben seni bağırmak istiyorum çağıramazken... Her şey bir yana, sen ellerimden yana, onlar anlamaz bizi çünkü kalp tersten yazıldığında plak, içinde şarkılar var ve benim en güzel şarkım sensin.
Devamı

Belki ben her şeyi yanlış biliyorum, hayat böyle yaşanmamalı...

Sen beni alıyorsun ya hani kendine. Saklıyorsun cümlelerine öpüyorsun sokak aralarında özlüyorsun. Hayat çok fazla seçenek sunmuyor ve ardı ardına sevemiyorsun. Sevdikten sonra dinlenmek gerekiyor, toparlanmak lazım. Öyle soluksuz sevecek k adar yetenekli değiliz. Sevişmek elini tutmaktı benim için, herkesten farklı... Bizi biz yapan uzun yolculuklar ve kulağımı öpen sesindi. Çocuk yanını sevdim ben senin, çocuktun zaten öğrenemedin sevmeyi... Çocukluk oyunlarına benzemiyordu aşk ve bir çocuğu kandırdığın gibi kandıramazdın beni, çocuklar neden kolay inanırdı? Aptallıktan mı? Saflıktan mı? Yoksa ilk kez karşılaştıkları için mi? Hangimiz ilk ''Seni seviyorum'' lafına inanmadık ki? İnsan bir kere kandırılınca bir daha inanmıyordu. Biz gibi... Sahte şeyler kalır ardımız sıra, dünya üzerine düşünürsek ne kadar gerçek olabiliriz ki? Eninde sonunda kaybetmiyoruz sanki... Güldürme beni aşkım, kimse sonsuza kadar bizim olamaz. Müzik azalır vokal'in sesi artar. O anı çok sev...
Devamı

Yalnızlık iyidir, bir kere trip atmıyor.

Bizden öncekilerin söyle(ye)mediği sevgileri olmuştur. İnsan bazen susuyor hatta çoğu zaman. İçimize attıklarımız dışımızda kalan insanlara eşit oluyor. Belki susmasan yanında olacak ama susuyorsun çünkü susmanın riski sıfırdır.  İnsan risk  almadığında daha yalnız kalıyor. Özellikle erkeklerin böyle sıkıntıları var. Kızlar biraz daha rahat. Hani ''ilk adımı erkek atar'' felsefesinden gelen bir şey bu. Gerçi bu felsefeyi uyduran kim onuda bilmiyoruz. Böyle bir felsefeye ihtiyacımız var mı onu da bilmiyoruz. Yaşantımızda genel olarak bir bilinmezlik hâkim. Sevgisini içine atarak ölen insanlar var. Muhtemelen sen de onlardan biri olacaksın ya da bu yazının etkisiyle gidip birine; ''Ben aslında seni seviyorum'' diyeceksin. Bu cümlenin sonunda o üç harfli şey olabilir. Yani göt olabilirsin. Sevgiye karşılık alamamak göt olmak mıdır? Orası tartışılır. Kimse kendiliğinden anlamaz. Yani bir kızdan şöyle bir cümle duyamazsınız: ''Sanırım sen beni seviy...
Devamı