Bumerang

Ne çok sevdim, ne çok üzüldüm, ne çok deli bir sevinç uğruna yaktım gemileri. Her harfin altına gömdüm, gizli sevdiğimi. Her sona işledim adını, görünmez.  Nihayetine erdik mi? Yoldan sapıyor muyum? Az biraz öfke ile geçiştirecek miyim bu sancıyı? Belki de seni suçlamaktan geri kalmayacağım, değmedi bu aşk diyeceğim, ne sana değdi, ne zamanıma.  Seni sevmekten vazgeçmenin o korkunç haline eyvallah demeye hazırlanıyorum. Sonra bir gün buruk bir tebessümün içinde ezerken hatıranı, adını unutmadığımın tesellisinde, bir sayfasına dokunacağım, selam göndereceğim tenine. 

Çöküp karanlık odama hayallerıme ışık tutuyorum,karanlık hayalleri yutarken,ben inatla ve inatla diretiyorum.Elimde bir umut feneri,güzelliğini aydınlatıyor hayatımın en muhteşem hayalini.Öyle bir hayal ki;bu kadar güzel bir şey ancak hayal olmakla kalabilir.Umut ışığıdır kalbin diyerek bir geceyi daha bitirmeye hazırlanırken yeniden mırıldanıyor kelimeler dudaklarımdan,her umut bir şekilde ona çıkarken ona gülümseyerek gidiyorum,sanki cenneti görür gibi o parlak ışık yüzünde beliriyor.O ışık odamı aydınlatırken,karanlık beni içine çekmeye devam ediyor,bir sigara daha yakıyorum umuduma şerefe diyorum "umut" şerefe.Umut kalbime baharla geldi,dünyanın en güzel çiçeklerini açtı kalbim,meyvelerini yaza gelmeden verdi,hasat zamanı gelip toplarken mutluluğumu bir den kış geldi,bütün kasvetiyle çöktü üzerime,ne umut kaldı kalbimde ne de umudun ışığı,karanlık içine çekerken beni,iyi ki dedim hayat,iyi ki karanlıkta olsa bir hayalim var.