Bundan sonra hep haksız tarafta bulunmak mümkün olsa, ne güzel olurdu!
Seçenekler vardır hayatta, fikirler söylenir , paylaşılır. Sizin söylediğiniz seçenek kabul görmez de sonuç olumsuz olursa gelirler karşınıza. ‘’Sen hak lıydın!’’… Ben haklı olmak istemiyorum. Bunu duymak benim için hiçbir şey ifade etmiyor ki. Olumsuz bir sonuçta bana düşen hak ne olabilir? Doğru düşünmek mi? Sonuç önemli olan. Fikirlerim o an kabul görmemiş, nedenlerini kimse dinlememişse; şimdi görünen köye klavuz olmak neye yarar ki? Herkse kaybetmişse ve ben de o herkesin içindeysem ne faydası var haklı olmanın. Kime ne faydası var artık bu saatten sonra. Hepimiz kaybettik… İşte artık gerçek olan tek şey bu, değil mi arkadaşlar! Ve şimdi haklı ya da haksız, artık taraf yok. Tek tarafız bundan sonra, kaybedenler tarafı. Ve artık ‘’keşke seni dinleseydik’’ demenin anlamı da yok. ‘’keşke’’ler benim yıllar önce hayatımdan çıkardığım gereksiz çırpınışlar çünkü. Haklı olma durumu da bir o kadar gereksiz ayrıntı. Haklı olmak beni taçlandırmıyor o anda, kaybedilenleri geri geti...