Bumerang

Gelsene. Aniden gel ama...Hiç hesapta yokken gel. Bir sabah çık ve gel. Kapımı çal. "Kim o?" diye sorduğumda "benim" de sevinçle. Bir anda karşımda bulayım seni.... Sanki biz hiç birbirimizi üzmemişiz gibi gel. Sanki her şeyi unutmuşuz gibi gel. Gel.  Her şeyi unutmayalım ama...Gülüşlerimizi unutmayalım. Kokumuzu unutmayalım. Ses tonumuzu unutmayalım. Bizi biz yapan şeyleri unutmayalım. Gel.  Ne olursa olsun. Her şeyi unutalım. Herkesi unutalım. Geçmişte kalsın. Öyle olsun evet... Bazı şeyleri unutmayalım ama...Saklayalım zihnimizde...Hiç unutmamak için yazalım bir yerlere. İnsanlar okusun diye değil unutmamak için yazalım. Böyle kokardı diyelim, böyle gülerdi diyelim, böyle konuşurdu, böyle severdi diyelim. Sonra "bir sabah kapımı çaldı ve böyle geldi" diyelim. Evet, diyelim bunu... Haydi gelsene!.. Bir sabah gel!.. Aniden... Gelebilir misin? Her şeyi unutmak istiyorum. Herkesi unutmak istiyorum. Sadece kokun, gülüşün, seslenişin kalsın z...

Kelimeler merhabayla karşılıyor gidişini.                                                         Bu senin en kısa hikayen.                                  Unutamadın.Unuturum dedin,                                  unutamadın.Unutursun dediler,                                  unutamadın.Kendine yalanlar söyledin.                                  Sana da yalan söylediler.Kendini teselli                                 ...

Ne çok sevdim, ne çok üzüldüm, ne çok deli bir sevinç uğruna yaktım gemileri. Her harfin altına gömdüm, gizli sevdiğimi. Her sona işledim adını, görünmez.  Nihayetine erdik mi? Yoldan sapıyor muyum? Az biraz öfke ile geçiştirecek miyim bu sancıyı? Belki de seni suçlamaktan geri kalmayacağım, değmedi bu aşk diyeceğim, ne sana değdi, ne zamanıma.  Seni sevmekten vazgeçmenin o korkunç haline eyvallah demeye hazırlanıyorum. Sonra bir gün buruk bir tebessümün içinde ezerken hatıranı, adını unutmadığımın tesellisinde, bir sayfasına dokunacağım, selam göndereceğim tenine. 

Çöküp karanlık odama hayallerıme ışık tutuyorum,karanlık hayalleri yutarken,ben inatla ve inatla diretiyorum.Elimde bir umut feneri,güzelliğini aydınlatıyor hayatımın en muhteşem hayalini.Öyle bir hayal ki;bu kadar güzel bir şey ancak hayal olmakla kalabilir.Umut ışığıdır kalbin diyerek bir geceyi daha bitirmeye hazırlanırken yeniden mırıldanıyor kelimeler dudaklarımdan,her umut bir şekilde ona çıkarken ona gülümseyerek gidiyorum,sanki cenneti görür gibi o parlak ışık yüzünde beliriyor.O ışık odamı aydınlatırken,karanlık beni içine çekmeye devam ediyor,bir sigara daha yakıyorum umuduma şerefe diyorum "umut" şerefe.Umut kalbime baharla geldi,dünyanın en güzel çiçeklerini açtı kalbim,meyvelerini yaza gelmeden verdi,hasat zamanı gelip toplarken mutluluğumu bir den kış geldi,bütün kasvetiyle çöktü üzerime,ne umut kaldı kalbimde ne de umudun ışığı,karanlık içine çekerken beni,iyi ki dedim hayat,iyi ki karanlıkta olsa bir hayalim var.

Arasıra sikim sikim bölünmüş Türkiye haritaları yayınlanır birileri tarafından, bilirsiniz. Bu haritalarda genellikle Türkiye'nin Güneydoğusunda Kürt devleti, doğusunda ise Ermeni devleti kurulmuş olur, gözünüzün önüne geldi di mi o haritalar? Bu seferki ise farklı. Stratfor, 1996'da Yahudi istihbaratçı George Friedman tarafından kurulan bir istihbarat birimidir. Stratfor aynı zamanda "Gölge CIA" olarak da bilinir ki bu tanımlama Stratfor'un ne olduğunu anlamanıza az çok yardımcı olmuştur. Stratfor'un kurucusu Friedman, 2009 yılında "Gelecekteki 100 yıl" adında bir kitap yayınlar. Bu kitapta, Türkiye'nin 2050 yılındaki haritasının şu olacağını öngörür kendileri: Bizim alışık olduğumuzun aksine bu sefer bölünmüş bir Türkiye haritası yayınlamamıştır CIA. Adeta eski Osmanlı topraklarına hüküm süren, ortalığın amına koyan bir Türkiye vardır Friedman'ın kafasında (acaba?). Haritanın altında...

İçin cayır cayır yanmak istiyor da sankı nefes alamadığı için alevlenemiyor ya,sanki içtiğin su boğazında düğüm düğüm oluyor bir türlü mide ye inmiyor ya,sanki gözlerin yeterince yaşlanmamış gibi kapanmak istemiyor ya,sanki çoktan sönmüş bir ateşi yakmaya çalışıyorsun da her seferinde sadece elin yanıyor ya,hani ne yapsan kapanmıyor ya kanayan yanların,hani susturamıyorsun ya içini,soruyorsun ya bunların hepsi içime nasıl sığıyor, en çokta dayanmak istiyorsun ya herşeye onun için,her düştüğünde kaldırıyorsun ya onu yerden tekrar tekrar yürümek için,peki ya yürüyemiyorsa?Peki ya doğuştan hastaysa kalbin? Hiç düşündürtmüyor değilmi aşk sana bunları. Hep ve sadece o dedirtiyor.